Hutongs - Behaipark - Tempel van Confucius - Nachttrein

Het was een slapeloze nacht, want mijn neus was het ene moment verstopt en het andere moment fameus aan het lopen.  In de voormiddag werden we in riksja's rondgereden door de zogenaamde hutongs, de traditionele wijken van Beijing.  Wat voelde ik mij lui!  De Chinezen rijden met riksja's zoals ze met auto's rijden.  Rakelings schieten ze langs elkaar, muren en voetgangers door.  We werden ook ontvangen bij een mevrouw thuis in een hutong.  Klein, maar het viel daar beter mee dan verwacht.  Het huis was ook wel nog maar drie jaar geleden volledig gerenoveerd.

Daarna gingen we met onze lokale hutong-gids Koko nog naar de bell tower, helaas in de gietende regen.  Onze bus ging ook naar een lokale (super)markt.  Ze verkochten daar groenten en onderdelen van dieren (kippenpoten) die je bij ons niet vindt, maar de vis stonk.  Zo'n markt/winkel moet je wel gezien hebben.

Het lokale marktje.

In de namiddag was het gelukkig weer droog, maar dan is het meteen erg laf.  Gelukkig bracht ons bezoek aan het Behaipark wat verkoeling.  Daarna bezochten we nog de Tempel van Confucius.  Iedereen was blij dat we daar even vrij konden rondlopen, want de hele tijd achter een Kunoni-vlagje aan slenteren begint ook wel tegen te steken.  Volgend jaar zullen we maar weer lekker onder ons tweetjes ergens gaan rondhossen!

Het Behaipark.

Maar de echte hel moest nog komen: een overdekte markt van vijf verdiepingen waar uurwerken, ipods, gsm's, parels, zijde,... (allemaal nep) werden we verkocht op een agressieve wijze.  Ze pakten je arm vast, liepen een stuk mee, deden al de helft van de prijs af nog voor je interesse toonde,... Toen we door de rayon met schoenen passeerden, smeten ze ons de schoenen bijna naar het hoofd.  Je moet weten: ik ga naar de Brantano om schoenen te kopen, omdat ze je daar gerustlaten, i.t.t. bij een particulier.  Zo'n uur op die markt was dus echt te veel.

Na het avondeten ging het richting het station van Beijing.  Veel file onderweg en veel volk in het station, maar we waren op tijd ondanks/dankzij de nervositeit van de gidsen.  Trouwens, het was een geluk dat die gidsen er waren, want de bestemmingen zijn enkel aangeduid in het Chinees.  De trein bestond uit coupeetjes van vier bedden (softsleepers).  Wij deelden de coupee met Patrick en Edwin.  Voor we gingen slapen, hadden we nog een gezellige babbel.  Dan spreidden we ons bedje open en kropen we erin.  Jammer dat de bedden zo smal waren, dus het zou een nachtje zonder Wim worden...

In de nachttrein naar Xi'An.